- мӯйсар
- [موي سر]мӯи сари инсон: мӯйсар гирифтан, мӯйсар тарошидан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
пича — [پيچه] муй, мӯйсар, қисмати пеш ва бари мӯйсар; муқ. печа … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
поку — [پاکو] теғи тез, ки бо он ришу мӯйсар метарошанд, устура; покуи бехатар асбоби риштарошӣ, ки теғи тунук дорад; поку задан, поку рондан бо поку ришу мӯйсар тарошидан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
гирифтан — [گرفتن] 1. чизеро аз ҷое бо даст бардоштан: қаламро гирифтан, телпакро аз сар гирифтан, чодир аз рӯй гирифтан 2. доштан бо даст, қапидан; даст гирифтан а) доштан, ба қабза даровардан; б) маҷ. дастгир кардан 3. қабул кардан, пазируфтан: ин шайх… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мӯд — [مود] гуфт 1. расм ва олатҳои дар замони муайян писанди умум гардида (дар либоспӯшӣ, ороиши мӯйсар ва ғ.), мода: мӯд шудан, аз мӯд баромадан 2. сару либос, асбобу анҷоми маишат ва ғ., ки дар замони муайян байни мардум расм шудааст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мӯйсаргирӣ — [موي سرگيري] исми амал аз мӯйсар гирифтан; мӯйсартарошӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мӯйсартарошӣ — [موي سرتراشي] бо поку тарошида гирифтани мӯйсар; мӯйсаргирӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
пахмоқ — [پخماق] мӯйсар ва риши шона накарда ва ба ҳам печида … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
пашм — [پشم] 1. мӯе, ки дар бадани ҳайвонот (аз қабили буз, гӯсфанд) мерӯяд ва барои бофтани матоъҳои мӯина истифода мешавад ◊ пашму қасаб тору пур 2. мӯйи бадани инсон ба ғайр аз мӯйсар 3. мӯяки болои баъзе меваҳо … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
пешонӣ — [پيشاني] 1. мобайни абрӯ ва рустангоҳи мӯйсар, ҷабин; пешонӣ кушода рӯи хуш, чеҳраи хандон; пешонӣ дарҳам кашидан (турш кардан) изҳори норизогӣ кардан, рӯ турш кардан, қавоқ андохтан; пешонӣ чин кардан // ба пешонӣ гиреҳ андохтан изҳори норизогӣ… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
сар — I [سر] 1. узви бадани инсон ва ҳайвон, ки мағз, чашм, гӯш, бинӣ ва даҳон дар он қарор дорад, кала 2. оғоз, аввал, ибтидо; сари бозор, сари кӯча, сари таҳсил, сари тобистон, сари шаб 3. боло, рӯи; сари болин, сари кӯҳ, сари сина 4. нӯг; сари ришта … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ